Mij is gefoond dat wanneer ouders, die in de vreze Gods staan, hun kinderen streng opvoeden, zij hun geaardheid en temperament moeten nagaan, en proberen te voorzien in wat hun ontbreekt. Sommige ouders waken met de meeste zorg over de tijdelijke behoeften van hun kinderen; als ze ziek zijn, geven ze hun een vriendelijke, goede verpleging, en dan denken zij dat ze hun plicht gedaan hebben. Hier begaan ze een fout. Hun taak is dan pas begonnen. Er moet gezorgd worden voor wat aan de geest ontbreekt. Het vereist bekwaamheid juist die geneesmiddelen te geven, die een gewonde geest helen.
Kinderen hebben hun moeilijkheden, wat aanleg betreft, net zo ernstig als oudere mensen. Ouders zelven hebben niet altijd hetzelfde humeur. Hun geest is vaak bedrukt. Ze werken onder verkeerde zienswijzen en gevoelens. Satan kwelt hen en zij geven toe aan zijn verleidingen. Ze spreken op boze toon, op een manier, die de kinderen boos maakt, en zijn soms veeleisend en humeurig. De arme kinderen nemen die geest over, en de ouders zijn niet in staat hen te helpen, want zijzelven zijn juist de oorzaak van de narigheid. Het schijnt soms of alles verkeerd gaat. Er ontstaat een wrevelige sfeer, en allen maken een nare, ongelukkige tijd mee. De ouders geven de schuld aan hun arme kinderen en vinden ze erg ongehoorzaam en ongezeggelijk, de vervelendste kinderen in de wereld, terwijl de oorzaak van dat geharrewar bij hen ligt.
Sommige ouders verwekken heel wat stormen door hun gebrek aan zelfbeheersing. Inplaafs van de kinderen vriendelijk te vragen dit of dat te doen, bevelen ze hen op een ruwe toon en tegelijkertijd komt er een verwijt van hun lippen, dat de kinderen niet hebben verdiend. Ouders, deze gevolgde handelwijze ten opzichte van uw kinderen, vernietigt hun opgewektheid en ambitie. 1863, Vol. 1, blz. 384--389
Zij doen wat gij beveelt, niet uit liefde, maar omdat zij niet anders durven. Hun hart is er niet bij. Hef is een zware taak inplaats van een genoegen, en dit draagt er toe bij, dat ze vaak uw aanwijzingen vergeten uit te voeren, hetgeen u nog bozer maakt, terwijl het voor de kinderen nog erger wordt. Het vitten begint opnieuw, hun slecht gedrag wordt hun in de somberste kleuren geschilderd, totdat ze ontmoedigd worden, en ze niet meer weten of ze nu goed of kwaad doen. Een geest van " ', t kan me niet schelen" gaat hen bezielen en ze gaan hun plezier en genoegens buitenshuis zoeken, buiten hun ouders om, omdat ze die thuis niet vinden. Ze krijgen omgang met de straatkinderen en zijn weldra net zo verdorven als de ergsten.
WAT OUDERS KUNNEN DOEN
Op wie rust die grote zonde? Wanneer het thuis gezellig was gemaakt, wanneer de ouders hun kinderen toegenegenheid hadden betoond en hun vriendelijk een taak hadden opgedragen, en hen vol liefde hadden geleerd hoe aan hun wensen te voldoen, zouden ze een gewillige snaar in hun harten hebben beroerd en er zouden gewillige voeten, en handen, en harten geweest zijn om hen direct te gehoorzamen. Door zelfbeheersing, en vriendelijke woorden, en de kinderen te prijzen wanneer ze proberen hun best te doen, kunnen de ouders hun pogingen aanmoedigen, hen gelukkig maken, en in de gezinskring een sfeer van blijdschap doen ontstaan, die alle donkere schaduwen zal verjagen en een zonnige atmosfeer in huis zal scheppen.
Ouders verontschuldigen soms hun eigen verkeerde handelwijze, omdat ze zich niet zo goed gevoelen. Ze zijn nerveus en denken dat ze niet geduldig en kalm kunnen zijn en zich vriendelijk kunnen uiten. Hierin bedriegen zij zichzelven en behagen Satan, die juicht, dat de genade Gods door hen niet als voldoende wordt beschouwd om natuurlijke gebreken te overwinnen. Zij kunnen en moeten te allen tijde zelfbeheersing toepassen. God eist dit van hen. Zij moeten beseffen, dat wanneer ze toegeven aan ongeduld en wrevel, ze anderen doen lijden. Degenen in hun omgeving worden door de geest, die ze openbaren, beïnvloed, en wanneer die op hun beurt diezelfde geest gaan uitdragen, wordt het kwaad nog groter en alles gaat verkeerd.
Ouders, wanneer gij u zo ontstemd gevoelt, moet gij niet zo ', n grote zonde doen door het gehele gezin met deze gevaarlijke overgevoeligheid te vergiftigen. In zulke tijden moet ge een dubbele wacht over uzelven plaatsen, en u in uw hart voornemen, met uw lippen geen kwaad te doen en enkel prettige, opwekkende woorden te bezigen. Zegt tot uzelven: "Ik wil hef geluk van mijn kinderen niet bederven door een wrevelig woord." Wanneer gij uzelven zo beheerst, zult gij sterker worden. Uw zenu-wen zullen niet zo gevoelig zijn. Gij zult gesterkt worden door de rechte beginselen. Het besef, dat gij u trouw van uw plicht kwijt, zal u kracht geven. Engelen en God hebben een welbehagen in uw pogingen en helpen u.
Wanneer gij u zo gejaagd gevoelt denkt gij maar al te vaak dat dit aan uw kinderen ligt en gij geeft ze een standje, terwijl ze dat niet verdienen. Een ander maal zullen ze dezelfde dingen doen, en dan is er geen vuiltje aan de lucht. Kinderen merken dat heel goed op en voelen die onregelmatigheden, en zij zijn niet altijd hetzelfde. Soms zijn ze enigszins in staat die veranderlijke gemoedsstemmingen te verdragen, en op andere tijden zijn ze zenuwachtig en ontstemd en worden kregelig wanneer ze berispt worden. Hun geest komt daartegen in opstand. Ouders willen dat hun geestestoestand door de vingers wordt gezien, maar zij zien niet altijd de noodzakelijkheid om wanneer zich bij hun arme kinderen datzelfde voordoet, daaraan tegemoet te komen. Zij ver-ontschuldigen in zichzelve datgene, wat, indien dat voorkomt bij hun kinderen, die niet hun jaren van ervaring en tucht hebben, zij ten zeerste zouden laken.
Sommige ouders zijn zenuwachtig van aard en wanneer ze vermoeid zijn van het werk en onder zorgen gebukt gaan, houden ze zich niet kalm, maar openbaren aan hen, die hun ‘t liefste op aarde moeten zijn, een korzeligheid en gebrek aan lijdzaamheid, dat God mishaagt en een somberheid over het gezin brengt. Kinderen in hun moeilijkheden moeten vaak gekalmeerd worden door een teder medeleven. Wederzijdse vriendelijkheid en verdraagzaamheid zullen van het huis een paradijs maken en heilige engelen zullen in de gezinskring worden aangetrokken.
De moeder kan en moet veel doen om haar zenuwen en geest in bedwang te houden, wanneer ze zich gedeprimeerd gevoelt; zelfs wanneer ze ziek is, kan ze, wanneer ze zich daar maar op toelegt, prettig en opgewekt zijn, en dan kan ze meer drukte verdragen, dan ze ooit gedacht had. Zij moet er voor zorgen, dat de kinderen niet van al haar kwalen te lijden hebben en dat hun jonge, gevoelige geest niet beroerd wordt door haar neerslachtigheid, waardoor ze gaan voelen dat het huis een graf is en moeders kamer de akeligste plaats ter wereld. De geest en de zenuwen krijgen veerkracht en sterkte door de oefening van de wil. De kracht van de wil zal in vele gevallen een probaat middel blijken te zijn om de zenuwen te kalmeren.
EEN CRITIEKE TIJD VOOR KINDEREN
Laten de kinderen u niet zien met een betrokken gezicht. Wanneer ze voor de verleiding bezweken zijn, en daarna hun fout inzien en er berouw over hebben, vergeef ze dan zó algeheel als gij hoopt vergiffenis te ontvangen van uw Vader in de hemel. Onderricht hen op vriendelijke wijze en bind ze op uw hart. Het is een critieke tijd voor de kinderen. Ze zullen bloot gaan staan aan invloeden, om hen van u los te maken, welke gij moet tegengaan. Leer ze om u in hun vertrouwen te nemen. Laat ze in uw oor fluisteren hun moeilijkheden en vreugden. Door dit aan te moedigen, zult gij hen voor menige strik bewaren, die Satan gelegd heeft voor hun onervaren voeten. Behandel uw kinderen niet enkel met strengheid, uw eigen jeugd vergetend, en eveneens vergetend dat ze nog maar kinderen zijn. Verwacht niet van hen dat ze volmaakt zijn, of dat gij ze in hun doen in eens tot mannen en vrouwen kunt maken. Door zó te doen, zult ge de deur sluiten, waardoor gij anders toegang tot hen zoudt verkregen hebben, en zult hen een deur doen openen voor nadelige invloeden, voor anderen om hun jonge geesten te vergiftigen, vóór gij hun gevaar gaat inzien.
Satan en zijn heir zullen krachtige pogingen doen om de geest der kinderen onder hun invloed te brengen, en zij moeten met openhartigheid, Christelijke tederheid en liefde behandeld worden. Dit zal maken dat gij op hen een sterke invloed krijgt en zij zullen aanvoelen dat ze in u een onbeperkt vertrouwen kunnen stellen. Breng om uw kinderen die prettige huiselijke sfeer alsook de geneugten van uw gezelschap. Wanneer ge dit doet, zullen ze niet zo verlangen naar de omgang met jeugdige lotgenoten. Satan werkt door deze, en zet hen aan om elkanders geest te beïnvloeden en te verderven. Dit is de succesvolste wijze, waarop hij kan werken. Jongere mensen oefenen een sterke invloed op elkaar uit. Hun conversatie is niet altijd wel gekozen en hoogstaand. Boze dingen worden in het oor gefluisterd, die, wanneer ze niet krachtig worden weerstaan, een plaats vinden in het hart, daar wortel schieten en ontkiemen om vrucht voort te brengen en goede manieren te bederven. Uit hoofde van al het kwaad, dat nu in de wereld is, en de beperking, die de kinderen moet worden opgelegd, moeten de ouders de zorgen verdubbelen om de kinderen op hun hart te binden en hen te tonen, dat ze bovenal hun geluk op het oog hebben.
VERSTANDIGE OUDERS
Ouders moeten hun kinderjaren niet vergeten, hoe ze hunkerden naar sympathie en liefde, en hoe ongelukkig ze zich voelden wanneer ze streng berispt en wrevelig beknord werden. Zij moeten weer jong worden in hun gevoelens en hun begrip voegen naar de kinderen om hun wensen te begrijpen. Nochtans zullen ze met beslistheid, gemengd met liefde, gehoorzaamheid eisen van hun kinderen. Het woord van de ouders moet als vanzelfsprekend gehoorzaamd worden.
Engelen Gods waken over de kinderen met de grootste belangstelling om te zien welk karakter zij ontwikkelen. Indien Christus met ons zou handelen, zoals wij vaak met elkander en met onze kinderen handelen, zouden we de grootste ontmoediging ten prooi worden. Ik zag dat Jezus onze zwakheden kent, en dat Hij ons beleven in alle dingen heeft gedeeld met uitzondering van de zonde; daarom heeft Hij ons een pad bereid, dat geschikt is voor onze kracht en capaciteit, en, evenals Jacob, is Hij in kalm tempo voortgegaan, en zó, dat ook de kinderen mee konden komen, opdat Hij ons kon ondersteunen door de vertroosting van Zijn gezelschap, en voortdurend voor ons een gids kon zijn. Hij veracht, noch verwaarloost de kinderen der kudde, en laat ze ook niet achter. Hij heeft ons niet gevraagd om voorwaarts te gaan om hen achter te laten. Hij is niet zo haastig voort getrokken om ons met onze kinderen achter te laten. O neen; maar Hij heeft het pad geëffend voor het leven, zelfs voor de kinderen. En van de ouders wordt in Zijn naam geëist, hen langs de smalle weg te leiden. God heeft ons een weg gewezen, die geschikt is voor de kracht en de capaciteit der kinderen.
Het zal lonen om in uw omgang met uw kinderen toegenegenheid te manifesteren. Stoot hen niet af door gebrek aan medeleven in hun kinderlijke vermaken, vreugden en zorgen. En zet nooit een knorrig gezicht of laat nooit een hard woord aan uw lippen ontsnappen. God schrijft al die woorden op in Zijn gedenkboek. Ruwe woorden verbitteren het humeur en verwonden de harten der kinderen, en in sommige gevallen zijn die wonden moeilijk te genezen. Voor de geringste onrechtvaardigheid zijn kinderen gevoelig, en sommigen worden daaronder ontmoedigd en op ‘t laatst geven ze niets meer om die luide, boze, bevelende stem en trekken er zich niets van aan wanneer met straf wordt gedreigd. Opstand wordt te vaak in de harten der kinderen opgewekt door de verkeerde tucht van de ouders, terwijl, wanneer een andere weg gevolgd was, de kinderen een goed en harmonisch karakter zouden ontwikkeld hebben. Een moeder, die zichzelve niet volmaakt beheerst, is niet geschikt om haar kinderen leiding te geven.
Overwin uw geaardheid om zo veeleisend te zijn ten opzichte van uw zoon, want anders zal te veelvuldige berisping voor hem uw tegenwoordigheid onaangenaam en uw raadgevingen vervelend maken. Bind hem op uw hart, niet door dwaze toegevendheid, maar door de zilveren koorden der liefde. Gij kunt standvastig zijn en nochtans vriendelijk. Christus moet uw helper zijn. Liefde zal het middel zijn om andere harten aan het uwe fe hechten, en uw invloed kan hen de goede en rechte weg doen bewandelen.
Ik heb u gewaarschuwd tegen een gispende geest, en ik wil u nogmaals tegen die fout waarschuwen. Christus berispte soms met gestrengheid, en in sommige gevallen kan dat ook voor ons noodzakelijk zijn, maar we moeten wel in ogenschouw nemen, dat, terwijl Christus de juiste toestanden kende van hen, die Hij berispte, alsook hoe veel ze daarin konden verdragen en wat nodig was om hun verkeerdheden te verbeteren, Hij ook precies wist hoe met de dwalenden deernis te hebben, de ongelukkigen te troosten en de zwakken te bemoedigen. Hij wist precies hoe zielen voor moedeloosheid te bewaren en hen met hoop te bezielen, omdat Hij bekend was met de juiste motieven en bijzondere moeilijkheden van elke ziel. Hij kon geen fout maken. 1876, Vol. 4, blz. 66