De geschiedenis van de kinderen Israëls is geschreven tot lering en vermaning van alle Christenen. Toen de Israëlieten overvallen werden door gevaren en moeilijkheden, en hun weg hopeloos scheen vastgelopen te zijn, ontzonk hun de moed en zij morden tegen de leider, die God over hen gesteld had. Ze verweten hem, dat hij hen in gevaar had gebracht, terwijl hij toch enkel de stem van God had gehoorzaamd.
Het goddelijk bevel luidde: "Gaat voorwaarts". Ze moesten niet wachten tot ze de weg duidelijk voor zich zagen liggen en ze een volledig begrip hadden van het gehele plan hunner verlossing. Gods werk moet altijd vooruit gaan en Hij zal Zijn volk een weg bereiden. Aarzelen en morren is een bewijs van wantrouwen in de Heilige Israëls. In Zijn voorzienigheid bracht God de Hebreën in de bergengten met de Rode Zee vóór zich, opdat Hij hun verlossing zou bewerkstelligen en hun voor altijd van hun vijanden zou ontdoen. Hij zou hen ook op een andere wijze hebben kunnen redden, maar Hij koos deze methode om hun geloot te beproeven en hun vertrouwen in Hem te versterken.
We kunnen Mozes niet beschuldigen dat hij tekort schoot, omdat het volk murmureerde over zijn handelwijze. Hun eigen opstandige, wederspannige harten waren de oorzaak dat zij de man laakten, die God gesteld had om Zijn volk te leiden. Terwijl Mozes voorwaarts ging in de vreze des Heren, in het volle vertrouwen op Zijn beloften de richting gaande, die Hij gewezen had, werden degenen, die hem moesten steunen, ontmoedigd en zagen in het verschiet niets anders dan onheil, nederlaag, en dood.
De Here houdt Zich nu bezig met Zijn volk, dat de tegenwoordige waarheid gelooft. Hij wil grote resultaten 1876, Vol. 4, blz. 25--28 verwerkelijken, en terwijl Hij in Zijn voorzienigheid bezig is tot dit doel te komen, zegt Hij tot Zijn volk "Gaat voorwaarts". Het is waar, de weg is nog niet gebaand, maar wanneer zij optrekken, krachtig bezield door geloof en moed, zal God een duidelijke weg voor hun ogen aftekenen. Altijd zullen er zijn die klagen, zoals gebeurde met het oude Israël, en die de moeilijkheden van hun positie wijten aan hen, die God gesteld heeft met de speciale bedoeling Zijn werk vooruit te brengen. Ze zien niet in dat God hen beproefd door hen te brengen in benarde plaatsen, waar geen uitredding is dan enkel door Zijn hand.
Er zijn tijden, wanneer het Christelijke leven omringd schijnt te zijn van gevaren en het moeilijk valt zijn plicht te doen. In de verbeelding ziet men de naderende ondergang vóór zich, en achter zich slavernij of dood. Nochtans zegt Gods stem duidelijk boven alle ontmoediging: Gaat voorwaarts. We moeten dit bevel gehoorzamen, wat ook het resultaat moge zijn, zelfs al kunnen onze ogen de duisternis niet doorboren, en al voelen we de koude golven aan onze voeten.
VOORTGAAN IN HET GELOOF
De Hebreën waren vermoeid en verschrikt; niettemin, wanneer zij waren blijven staan toen Mozes hun vroeg voorwaarts te gaan, wanneer ze hadden geweigerd de Rode Zee dichter te naderen, zou God hun nooit een geopende weg hebben gegeven. Afgaande naar het water, toonden ze dat ze geloofden in het woord Gods, zoals dat door Mozes gesproken was. Ze deden alles wat ze konden doen, en toen deed de Machtige Israëls Zijn deel, en kliefde de wateren om een weg te banen voor hun voeten.
De wolken, die zich boven ons hoofd opstapelen en onze weg overschaduwen zullen nooit verdwijnen voor een weifelende, twijfelende geest. Het ongeloof zegt: "We zullen nooit over die moeilijkheden heen komen, laten we maar wachten tot ze zich hebben opgelost en we onze weg weer duidelijk zien". Maar het geloof dringt lot een moedig voorwaarts gaan, hopende alle dingen, gelovende alle dingen. Gehoorzaamheid aan God brengt zeer zeker de overwinning. Alleen door het geloof kunnen we de hemel binnen gaan.
Er is een treffende gelijkenis tussen onze geschiedenis en die van de kinderen Israëls. God leidde Zijn volk van uit Egypte in de woestijn, waar ze Zijn wet konden houden en Zijn stem gehoorzamen. De Egyptenaren, die zich van de Here niets aantrokken, waren vlak bij hen gelegerd; nochtans wat voor de Israëlieten een vloed van licht was, die het gehele kamp verlichtte en de weg voor hen met licht overstraalde, was voor de legerscharen van Faraö een wolkenmuur, die de nachtelijke duisternis nog zwarter maakte.
Zo is er in deze tijd een volk, dat God gesteld heeft als de bewaarder van Zijn wet. Voor degenen, die er aan gehoorzamen, zijn de geboden Gods als een vuurkolom, die de weg verlicht en uitstippelt tot de eeuwige zaligheid. Maar voor degenen, die ze veronachtzamen, zijn ze als zwarte wolken. "De vreze des Heren is het beginsel der wijsheid." Psalm 111 : 10. Beter dan al onze kennis is een verstaan van het Woord Gods. In het houden van Zijn geboden ligt een groot loon, en geen aardse be-weegreden moet de mens ook maar voor een moment doen schokken in zijn trouw. Rijkdom, aanzien en wereldse pracht zijn slechts waardeloos goed, dat zal vergaan voor het vuur van Gods gramschap.
De stem des Heren, die tot Zijn getrouwen zegt, "Gaat voorwaarts", beproeft vaak hun geloof tot het uiterste. Maar indien ze de gehoorzaamheid zouden verschuiven tot elke schaduw van onzekerheid voor hun ogen zou zijn weggevaagd, zodat er geen gevaar om te falen of onder fe gaan meer zou bestaan, zouden ze nooit optrekken. Die denken dat het voor hen onmogelijk is zich over te geven aan de wil van God en geloof te koesteren in Zijn beloften, tot zich geen hindernissen meer op hun weg bevinden, zullen nooit tot overgave komen. Geloof is niet de zekerheid der kennis; het "is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet". Hebreën 11 : 1. Gehoorzaamheid aan de geboden Gods is de enige weg om Zijn gunst te verkrijgen.
"Gaat voorwaarts", moet het wachtwoord van de Christen zijn.